كريمي مشاور بيمه

آن صداها به كجا رفت

صداهاي بلند

گريه ها قهقهه ها

آن امانت ها را

آسمان آيا پس خواهد داد؟

پس چرا حافظ گفت

آسمان بار امانت نتوانست كشيد

نعره هاي حلاج

بر سر چوبۀ دار

به كجا رفت كجا؟

به كجا مي رود آه

چهچه گنجشك بر ساقۀ باد

آسمان آيا

اين امانت ها را

باز پس خواهد داد؟

موهاي تو

در باد مي رقصند

چون كلمات سياهي

كه از شعرها گريخته اند.

من از اينجا خواهم رفت

و فرقي هم نمي كند

كه فانوسي داشته باشم يا نه

كسي كه مي گريزد

از گم شدن نمي ترسد.

آنچنان عاشقم كه همواره

روي او را در آب مي بينم

من نخوابيده خواب مي بينم.

در جام سرم شراب انداخته اند

يك گوشه مرا خراب انداخته اند

من در بلمي در وسط اقيانوس

پاروي مرا در آب انداخته اند

بگو هر آنچه دلت خواست را به حضرت عشق

چرا كه سنگ صبور است و محرم راز است

ولي بدان كه شكار عقاب خواهد شد

كبوتري كه زيادي بلند پرواز است

هيچكس باز نگشته است

از جهان پس از مرگ

به احتمال زياد

هنوز ديوانه اي پيدا نشده

كه دوزخي آتشين را

به بهشتي بي دغدغه ترجيح دهد.

مريم ترين سوژۀ جهان هم كه باشي

شبي در مُتلي دنج

مردي به ياد لبهايت به خواب رفته است.

هم نالۀ قطره هاي باران بودن

در پيكر زخمي وطن جان بودن

آنقدر كه فكر مي كنيد آسان نيست

سخت است در ايران شجريان بودن

دست بسته به وطن آوردندشان

غواصاني را كه

زير آبي رفته بودند

بهشت.