كريمي مشاور بيمه

نه همين مي رمد آن نوگل خندان از من

مي كشد خار در اين باديه دامان از من

با من آميزش او الفت موج است و كنار

روز و شب با من و پيوسته گريزان از من

قمري ريخته بالم، به پناه كه روم؟

تا به كي سر كشي اي سرو خرامان از من

به تكلم به خموشي به تبسم به نگاه

مي توان برد به هر شيوه دل آسان از من

نيست پرهيز من از زهد، كه خاكم بر سر!

ترسم آلوده شود دامن عصيان از من

گر چه مورم ولي آن حوصله را هم دارم

كه ببخشم بود ار ملك سليمان از من

اشك بيهوده مريز اين همه از ديده كليم

گرد غم را نتوان شست به طوفان از من

رسيده ام

اما

مثل سيبي به وقت افتادن!

گاه ...

جهان آبستن آبي دريا مي شود

و ناگهان

يك روز

در كوچه هاي اسفند

باران مي بارد

نرم، نرم، آبي.

گر بر رگ جان ز شستت آيد تيرم

چه خوش تر از آن كه پيش دستت ميرم؟

دل با تو خصومت آرزو مي كندم

تا صلح كنيم و در كنارت گيرم

«سال نو مبارك»

بنده امسال را سال «شادي آفريني» نام گذاري مي كنم و اميدوارم كه همه دست به دست هم دهيم و تا آنجايي كه توان داريم ديگران را به هر وسيلۀ ممكن به ويژه در قالب هنر شاد كنيم، از غم ها آزاد كنيم و خاطر مردمان را خوش داريم. سال نوي همگي مبارك. شاد باشيد.

باز آمده نوبهار و من، سرگشته

در چنگ تحيرات مضطر گشته

عطار مگر ز خاك سر بر كرده است

كاين گونه همه جهان معطر گشته؟!

بهار ...

جاي خالي كسي اگر باشد

اسفند

مي شود

ماه اول اندوه.

بهترين لحظه هاست

لحظه اي كه مي رسي ز راه

از پس كدورتي كه داشتي

راستي چه جانفزاست

آن زمان كه مي نهي قدم به ره

به عزم آشتي.

حمامي را بگو گرت هست صواب

امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب

تا من به سحرگهان بيايم به شتاب

از دل كنمش آتش و از ديده پر آب

ماه نه

ابر است كه مي رود

نترس.