كريمي مشاور بيمه

گه باده و گاه جام خوانيم تو را

گه دانه و گاه دام خوانيم تو را

جز نام تو بر لوح جهان حرفي نيست

آيا به كدام نام خوانيم تو را؟

ته آب

به چه مي انديشند

سنگريزه هاي بي نام؟

فانوس، مرده است

صداي باد

در بين برگ ها.

مي خواستم بمانم،

رفتم.

مي خواستم بروم،

ماندم.

نه رفتن مهم بود و نه ماندن

مهم

من بودم

كه نبودم.

برف ها ...

كم كم آب مي شود

شب ...

ذره ذره آفتاب مي شود

و دعاي هر كسي

رفته رفته توي راه

مستجاب مي شود.

اين روزها

كسي حوالي من

پرسه نخواهد زد

بغضم شبيه نارنجكيست

كه عمل نكرده باشد

اما تو با خنده هايت

مرا خنثي مي كني.

در ادارۀ پست،

كارمندي كه مشغول مرتب كردن نامه هاست

مي شنود بارش باران بهاري را.

گر در همه شهر يك سر نيشتر است

در پاي كسي رود كه درويش تر است

با اين همه راستي كه ميزان دارد

ميلش طرفي بود كه آن بيشتر است

در پيش رخ تو آفتاب افسانه است

در جنب لبت جام شراب افسانه است

چون گل بشكفت و رونق روي تو ديد

از شرم تو آب شد، گلاب افسانه است

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

نقطۀ پايان

بر شعري بلند

كلاغي بر سر كاج.