كريمي مشاور بيمه

معراج صعود خويشتن بايد بود / محراب سجود خويشتن بايد بود

بر گرد حريم خويشتن بايد گشت / معمار وجود خويشتن بايد بود

ما حاصل عمري به دمي بفروشيم / صد خرمن شادي به غمي بفروشيم

در يك دم اگر هزار جان دست دهد / در حال به خاك قدمي بفروشيم

اگرچه ماه نماندست پشت ابر سياه

درون دود سيه ماه گم شد آه

بي ريزش كوه، جامه را سوزانديم / هر فرصت بي ادامه را سوزانديم

از وحشت اينكه آخرش بد باشد / ما آخر شاهنامه را سوزانديم!

گر بر ستم قرون برآشفت حسين / بيداري ما خواست به خون خفت حسين

آنجا كه زمان محرم اسرار نبود / با لهجۀ خون سرّ مگو گفت حسين

به معناي نامش فكر مي كند

گل آفتابگردان.

شاعر ...

هزار بار در سطرهايش!

مگسي گفت عنكبوتي را / اين چه دست است لاغر و باريك؟!

گفت اگر در كمند من افتي / پيش چشمت جهان كنم تاريك

بر تارك صبح ناگهان چاك افتاد / تقدير به دست حضرت تاك افتاد

برخاست غبار درد از روي زمين / وقتي كه سوار عشق بر خاك افتاد

بگو بغض مرا پرپر كند مشك / غم دست مرا باور كند مشك

به دندان مي برم، اما خدايا / لبانم را مبادا تر كند مشك!