كريمي مشاور بيمه

اكنون كه دارم اين متنُ مينويسم

در گرماي 35 درجه ي بيرون از خانه

رو به رو پنكه ي خراب اتاقم نشستم

وَ دارم  ، چايي ميخورم

تجربه بهم ثابت كرده انسانها در نهايت به خاطر منافع خودشون كسي رو به عنوان دوست،همسر،همراه و نظاير اينها انتخاب ميكنن

هيچكسي رو نميشه بدون قيد و شرط دوست داشت

هيچ انساني وجود نداره كه چيزي يا كسي رو بدون قيد و شرط دوست داشته باشه

مقصد دوست داشتن خودخواهي است

تنهايي عميق و طولاني مدت يك درس بزرگ اما تلخ به انسانها مياموزه

((تا زماني كه منفعتي براي كسي نداشته باشي ديده نميشي))

شما كه زاييده ي غم هستيد

بدون لبخند،

عشق را

چه مي ناميد؟

اگه ميخواي كمتر فريب بخوري ، اگه دوست داري كمتر دروغ بشنوي ، اگه دوست داري ازت سوء استفاده نشه وَ اگه نميخواي دور و بَريات  از چشمت بي يُفتن ، به اندازه ي ظرفيت آدما ، بهشون مهربوني كن و هيچكسي رو هم در اين ضمينه مُستثنا نكن ، حتي خانواده حتي مادر يا همسرت رو.

خرداد بود ،

وَ دستان گرم تو

سرماي قلب مرا

تصور نميكرد

بايد گريست

يا به عمق فاجعه خنديد؟

اينجا تنهايي

مرز ندارد

غروب باراني پاييز

تمام سهم من از خوشبختيست

 اينجا ،

غم هاي ما

به اندازه ي تنهايي تو

عميق است

وَ در سرزمين من

هيچكس نفهميد

عشق

اتفاقي نيست

و محض خنده 

هيچ قلبي ، عاشق نمي شود