كريمي مشاور بيمه

عاشق شدن به شيوۀ «ون گوگ»

يعني از دست دادن صداي تو

من به شيوۀ خودم عاشقت مي شوم

با گوش هاي دراز!

كنده شده از تن گيلاس بُن

يك شاخه با شكوفۀ سرخش

پر مي كشد سمت خورشيد.

چقدر عمر آدمي كوتاه است

وقتي دلش مي خواهد همۀ آن را

به تماشاي تو بنشيند.

شكسته هايش بيازاردت

دست به دلم نگذار.

با سلام به همراهان هميشگي و عزيز وبلاگ شعر كوتاه. وبلاگ جديدي ساخته ام با نام كتاب نما كه در آن كتاب هايي را كه خوانده و مي خوانم شرح و معرفي مي كنم و بخش هايي برگزيده از آنها را براي نمونه در مطالب ذكر مي كنم. اطمينان دارم كه وبلاگ مفيدي خواهد بود و مورد استفادۀ علاقمندان كتاب و مطالعه قرار خواهد گرفت. از تمامي عزيزاني كه از وبلاگ شعر كوتاه بازديد مي كنند مي خواهم كه وبلاگ كتاب نما را نيز ببينند و در صورت علاقمندي آن را جزو لينك دوستان وبلاگ خود دربياورند. وبلاگ كتاب نما را نيز همانند وبلاگ شعر كوتاه هر روز با مطلبي تازه به روز خواهم كرد. پس از بازديد از وبلاگ كتاب نما بنده را از نظرات ارزشمندتان بهره مند سازيد تا روند معرفي كتاب و نشر دانش را با كيفيت بهتري انجام دهم. آدرس وبلاگ جديدم كتاب نما:

http://ketab60.blogfa.com/

بگذار در قشنگ ترين اشتباه من

آتش بگيرد از تو دل سر به راه من

چشمم نسيم مي شود آنقدر مي وزد

تا روسريت حل بشود در نگاه من

آن وقت در رگم بشتابد طپش كند

تا وقت مرگ موي تو؛ خون سياه من

برعكس آخر همۀ قصه هاي تلخ

شايد شبي به چنگ من افتاد ماه من

روزي مگر خود تو دچارم نكرده اي؟

از چاله در بيا كه بيفتي به چاه من

داغ مرا به دوش بكش سال هاي سال

اي شانه هات مُهر شده با گناه من

اي محال!

اي زن!

اي كاش تنها يك بار

از بيشۀ انديشه خروج مي كردي

تا گرمي دستانت را احساس كنم

شايد ...

انجماد اين شب قطبي را

تاب مي آوردم.

شقايق جامۀ سرخي به بر كرد

ز شبنم تاج سيميني به سر كرد

گل قاصد رسيد از راه و ما را

ز مرگ فصل سرما با خبر كرد

سال هاي نوري

فاصله است

بين من و تو

سال هاي دوري.

بگو خانه ام كجاست

تا به كي كنج قهوه خانه

روحم را دود كنم

در نالۀ غليان؟!