كريمي مشاور بيمه

برادرم مشاور املاك داشت

من مشاور افلاك

او زمين ها را متر مي كند

من آسمان ها را

من از ساختن بيت خوشحال مي شوم

او از فروختن بيت

او چندين دفتر دارد ، من چندين كتاب

او هر روز بزرگ مي شود

من هر روز كوچك

با تمام اينها نمي دانم چرا اهل محل

به من مي گويند اكبر ، به او مي گويند اصغر!

كوه با نخستين سنگ ها آغاز مي شود

و انسان با نخستين درد

در من زنداني ستمگري بود

كه به آواز زنجيرش خو نمي كرد

من با نخستين نگاه تو آغاز شدم.

چشم هايم با آسمان به تفاهم مي رسند

چه وجه اشتراك لطيفي است

بين هواي دل من

با اين روزهاي پاييزي!

آن عشق كه ديده گريه آموخت از او

دل در غم او نشست و جان سوخت از او

امروز نگاه كن كه جان و دل من

جز يادي و حسرتي چه اندوخت از او؟!

پاييز، درخت، باد، بي برگ و بري

شب، صاعقه، مه، پرنده و در به دري

كابوس چنان است كه در باغ زمان

هر شاخه به دست خويش دارد تبري

آن روز كه بنده آوريدي به وجود

مي دانستي كه بنده چون خواهد بود

يا رب تو گناه بنده بر بنده مگير

كاين بنده همين كند كه تقدير تو بود

اين چه مستي است كه بي باده و جام است اينجا؟

باده كز جام بنوشند حرام است اينجا

اي كه از باديۀ عشق خبر مي پرسي

پاي بردار كه كونين دو گام است اينجا

زاهدا منتظر چشمۀ كوثر منشين

كه به يك جرعۀ مي كار تمام است اينجا

هيچكس نيست كه در دايرۀ حيرت نيست

صيدگاهيست كه جبريل به دام است اينجا

از خودم مي پرسم

آن بنفشه از چه هنگام پيش از اينكه ببينمش

رقص را آغاز كرده بود؟

شاهنامۀ فردوسي

گورستانِ

اعراب.

تا مرد سخن نگفته باشد

عيب و هنرش نهفته باشد

هر بيشه گمان مبر كه خاليست

باشد كه پلنگ خفته باشد