كريمي مشاور بيمه

شاخه ها را

از ساقه ها جدا كرديم

چُنان كه با زمين بيگانه شديم

وَ از قلب تپنده ي خاك

ريشه را بركَنديم

تا جايي ,

براي مُردن بنا كنيم

حال

خلاصه ي تمدن

تقديسِ كشتار است و

بردگي

«آري,

اينچنين بود برادر»

كهدر«گهواره ي تكرار

تاريخ را

نوشتيم»

پيش از اين

پيامبران گفته بودند

«آدمي,

رنج را , زندگي خواهد كرد».

ابوالقاسم كريمي 1/خرداد/1398

به نظر من: يكي از مهم ترين دلايلي كه باعث شد مردم ايران تا حدود زيادي اعتقادات مذهبي خود را از دست بدهند  اين بود كه « نماز ميخواندند و دعا مي كردند تا معجزه رخ بدهد » و چون معجزه رخ نميداد ايمان سست مي شد.

البته در اين زمينه عالمان ديني بسيار تقصير كار هستند چون مردم را به سمت معامله كردن با خدا, دعوت ميكردند.

به نظر من دنيايي كه پروردگار ساخته از قانون,قواعد و نظم و ترتيب برخوردار است و قرار نيست به وسيله ي دعا كردن يا نماز خواندن، اين قوانين برهم بخورد.

ما حق نداشتيم وَ نداريم به خاطر معجزه دعا كنيم ما بايد براي آرامش درون به عبادت بپردازيم.

فرزندزمين

به نظر من:

دنيا نه هدف است و نه وسيله اي براي رسيدن به هدف, دنيا يك جاده است كه ما در آن قدم بر ميداريم بي آنكه بفهميم دقيقا چرا به جهان آمده ايم   و قبلا كجا بوده ايم حتي مشخص نيست پس از اين  جهان به كجا مي رويم, و آنقدر ناآگاهي ما بر دانش ما پيشي گرفته   است كه براي هيچكس  روش نيست آيا واقعا خدا وجود دارد يا خير...

دلايلي كه تا به امروز براي اثبات وجود خدا بيان شده ميتواند دليلي براي عدم وجود خدا قلمداد شود و البته بر عكس اين موضوع هم صدق ميكند...

ما ميتوانيم وجود خدا را باور داشته باشيم اما نميتوانيم وجود خدا را اثابت كنيم ما ميتوانيم به وجود خدا باور نداشته باشيم اما نميتوانيم عدم وجود خدا را اثابت كنيم...

آيا ماجراي فكرد كردن به ماوراء الطبيعه و متافيزيك كافي نيست؟؟؟

آنچه پيداست اين است كه انسان در رنج زندگي ميكند و تنها موجودي بر روي زمين است كه ميتواند برنامه ريزي كند و قدرت پيشگيري دارد...

بياييم توانايي هاي خود را كشف كنيم و خود را بشناسيم

ما سازنده ي دنيا نيستيم اما در آن مدتي زندگي ميكنيم همانند مستعجري كه  در خانه ي اجازه اي سكونت دارد.

انسان خود مسير زندگي اش را مي سازد و كسي از قبل براي ما تصميم نگرفته است وَ اين يعني آزادي 

ما  رنج ميكشيم پس هستيم و بايد تلاش كنيم چون انسانيم.

فرزندزمين

نميفهمد چرا قلبم شكسته

لب خندان من را برده دنيا

به جايش اخم بد شكلي نشسته

11/فروردين/1398

دل ما خوش به سال ديگري شد

ولي كاري از ايمان بر نيامد

رفاقت مُرد و شادي بستري شد

12/فروردين/1398

شد آغوش تو شعر و خواب و رويا

ولي مانند يك گرگ گرسنه

شده مردي كه له كردي دلش را

11/فروردين/1398

ندارد ارزشي در قلب سنگي

بيا در زندگي مانند باران

دور از خودخواهي باشيم و دو رنگي

9/فروردين/1398

وَ غم دَندون حيووني درنده

تو اين دشت ِ پر از شادي و غصه

فقط عشقه در اين بازي برنده

10/فروردين/1398

در باغ محبت را نبنديم

اگر شادي براي ما مهمه

به سوزِ ساز مشكل ها بخنديم

10/فروردين/1398

از جنس مردم شكيبا هستم

بايد بدانم از كجا آمده ام

يا در طلب چه كاري اينجا هستم

7/فروردين 1398