كريمي مشاور بيمه

اگر فكر مي كني 

بعضي چيزها را

براي تو نوشته ام،

اشتباه مي كني!

من ...

هميشه

همه چيز را

براي تو نوشته ام.

مستم

نه از شراب

از پياله اي آب

كه تو از آن نوشيده بودي.

در گلوگاه من

درخت سيبي هست

كه از آن

مردي را

بر دار كرده‌اند

اگر دهان مي‌گشايم و روي مي‌گرداني

بگردان!

اما به قدمت عشق سوگند

كه تباهي من از مِي و افيون نيست

اوست كه در گلوگاهم آويخته است

و مي‌پوسد

آرام، آرام.

دلم ...

تنگ مي شود

براي خودم

كه تو را داشت.

براي مترسك

مزرعۀ بي كلاغ

بوي غربت مي دهد.

از گلي كه نچيده ام

عطري به سرانگشتم نيست

خاري در دل است.

تنهايي

چيزهاي زيادي

به انسان مي آموزد

اما تو نرو

بگذار من نادان بمانم.

تا گريه طلسم درد را مي‌شكند 

دل، حرمت آه سرد را مي‌شكند

درياي هزار موج طوفان‌خيز است

اشكي كه غرور مرد را مي‌شكند

بي مرگ به عمر جاوداني نرسي

نامرده به عالم معاني نرسي

تا همچو خليل اندر آتش نروي

چون خضر به آب زندگاني نرسي

خاكستر؛

آيندۀ آتش است

خاك؛

آيندۀ من.