فرود مي آيد غم
همچون تازيانه ي ابر ، بر پيكر خشك بلوط
وَ گريان پناه مي برد كودك
به آغوش سرد تنهايي،
همچون تازيانه ي ابر ، بر پيكر خشك بلوط
وَ گريان پناه مي برد كودك
به آغوش سرد تنهايي،
ناي سخن گفتنم نيست
وگرنه،
چشمان خواب آلود خدا را
به تماشاي حماقت انسان
...فرا ميخواندم....