شعر محيط زيستي

شعر محيط زيست

كمي انديشه كنيم
جنگ انسان و طبيعت تا كي؟
مرگ ماهي تا چند؟
كو دگر شير و پلنگ
جوجه سار چرا افتاده است؟
پاي آن گور چر لنگان است؟
از چه رو بال كبوتر زخمي است؟
پر پرواز كبوتر بشكست
لانه گرگ چرا ويران است؟
شهر ها زچه رو بي آبند؟
كمي انديشه كنيم
آب اگر آلوده،
دشت اگر بي آهو،
آسمان بي گنجشك
و درختان اگر از زمزمه گشتند تهي
چه جوابي داريم
كودكي را كه به خود خواهد گفت:
« حق » ما را خوردند، سهم ما را بردند
آرزويم اين است
بنگرم جلوه پرواز پرستو ها را
بشنوم باز هم آواز قناري ها را
اين بيابان روزي، جنگلي بود انبوه
آسمان، آبي بود
آب هم، آبي بود
اينك اما، آسمان تاريك است
و تنفس دشوار
عمر ما كوتاه است
كمي انديشه كنيم...