ترانه:گريه هاي بي سرو صدا/ابوالقاسم كريمي

اينجا فضاي زندگي شعري بلند و مبهمه

كه واسه ي سرودنش رديف و قافيه كمه

*

ما قُلكه آرامشو با گريمون پُر ميكنيم

سيسد روز از هر سالمون ماه عزا و ماتمه

*

هر آدمي كه قلبشو , به غصه ها فروخته

مسير سرنوشتش , يه راه پر پيچ و خمه

*

شاديه ما قصريه كه ديواراش از پلاستيكه

كنار قصر شاديمون خونه ي سنگي غمه

*

قانون اختيار ميگه ميتوني غم رو بكشي

اما واسه كشتن غم قدرتمون خيلي كمه

*

ابوالقاسم كريمي