منابع:
روان آساي : دكتر گنجي. آسيب شناسي روانيويكي پديا ايسنابيتوته دانشگاه علوم پزشكي ايران/مجله ي علوم پزشكي رازيباشگاه خبرنگاران جوان ***اختلال اوتيسم بسيار ارثي است و امروزه براي كشف ژن هاي مرتبط با رفتارهاي مختلف مرتبط با اوتيسم آزمايش هاي بسيار فشرده و جامعي در حال انجام است***در حال حاضر براي تشخيص دادن اوتيسم هيچ آزمايش بيولوژيك وجود ندارد و آنهايي كه طراحي شده اند به رغم نتايج بسيار خوب هنوز به طور باليني به كار نمي روند. ***نقص در ارتباط اجتماعي و تعامل اجتماعي يكي از بارزترين ويژگي هاي اختلال اوتيسم است ***افراد مبتلا به اوتيسم در استفاده از رفتارهاي غير كلامي مانند تماس چشمي، ناتواني دارند***آنها به ندرت به ديگران نزديك مي شوند و تقريبا هرگز در سلام كردن به ديگران پيشقدم نمي شوند. ***در كودكان خردسال اين پديده به صورت عدم علاقه آشكار به دوست يابي، حفظ دوستي، يا ساير انواع ارتباط ميان همسالان ظاهر مي شود ***كودكان اوتيستيك نمي توانند ذهن خواني (نظريه ذهن) داشته باشند، يعني نمي توانند نيات، خواسته ها و باورهاي ديگران را حدس بزنند يا درك كنند ***كودكاني كه به سطوح خفيفتر اوتيسم مبتلا هستند ممكن است متوجه شوند كه كدام ژست هاي فيزيكي و حركات صورت با كدام احساسات و هيجانات ارتباط دارند. مثلا متوجه مي شوند كه اخم كردن نشانه خشم است ولي متوجه نمي شوند كه چرا ديگران هيجان خاصي را نشان مي دهند مثلا نمي فهمند كه چرا كودك بغل دستي ناگهان داد مي زند و بعد گريه مي كند ***دومين ويژگي كلي افراد اوتيستيك، رفتارها، علايق و فعاليت هاي بسيار محدود و تكراري و كليشه اي است. كودكان مبتلا به اوتيسم اسباب بازي هاي خود را بارها و بارها به يك شكل مي چينند و اگر كسي نظم آنها را به هم بزند ناراحت مي شوند. اين كودكان به اشياي بي جان علاقه خاص و عميقي پيدا مي كنند مثلا به كليد يا سنگ. اين كودكان معمولا با اسباب بازي بازي نمي كنند و به هنگام بازي نيز بازي نمادين ندارند. ***ويژگي ديگر ASD ، حركات بدني كليشه اي است، مثل دست زدن، جلو و عقب رفتن در صندلي و يا بالا و پايين پريدن. اين رفتارهاي تكراري ظاهرا براي خود تحريكي هستند و گاهي آنقدر شديد و قوي مي شوند كه ممكن است آسيب فيزيكي ايجاد كنند، مثل گاز گرفتن دست ها، كوبيدن سر به ديوار و غيره.***حدود 80 درصد افراد مبتلا به اوتيسم ناتواني ذهني دارندو هوشبهر آنها كمتر از 70 است. *** در اكثر موارد، افراد مبتلا به اوتيسم در يك كار يا فعاليت خاص بسيار عالي عمل مي كنند (مثلا توانايي محاسبه تاريخ ها، رياضيات يا موسيقي).*** كودكان اوتيستيك در آزمون هاي توانايي ديداري- فضايي، در مقايسه با آزمون هاي ادراك اجتماعي يا توانايي كلامي، معمولا عملكرد بهتري دارند. بنابراين در يافتن اشياي پنهان شده در يك نقاشي و سرهم كردن اشياي باز شده بسيار بهتر عمل مي كنند *** تشخيص اختلال اوتيسم بسيار دشوار است، زيرا به صورت انواع ناتوانايي ها نشان داده مي شود: از ناتوانايي هاي شديد تا ناتوانايي هاي بسيار خفيف كه كودكان مبتلا به آنها، تقريبا مانند كودكان سالم، مهارت هاي بسيار بالايي دارند و در نتيجه، شناسايي نشانه هاي اوتيسم در آنها بسيار دشوار است. آنچه تشخيص را پيچيده تر مي سازد اين است كه: 1. با تغيير سن، رفتارهاي اين افراد نيز تغيير پيدا مي كند. 2. نشانه هاي اين اختلال ممكن است با درجات مختلفي از معلوليت ذهني نشان داده شوند. 3. اختلالات اوتيسم معمولا با ساير اختلالات تداخل دارند مثلا با صرع يا ADHD.***اوتيسم يا درخودماندگي، نوعي اختلال رشدي (از نوع روابط اجتماعي) است كه با رفتارهاي ارتباطي و كلامي غيرطبيعي مشخص ميشود ***علائم اين اختلال تا پيش از سهسالگي بروز ميكند و علّت اصلي آن هنوز ناشناخته است. ***اين اختلال در پسران شايعتر از دختران است *** اين اختلال بر رشد طبيعي مغز در حيطه تعاملات اجتماعي و مهارتهاي ارتباطي تأثير ميگذارد*** واژه اوتيسم، از دو بخش تشكيل شدهاست: اوتوس يعني خود و ايسم يعني گرايش. اوتيسم يعني خودگرايي و عدم توجه به محيط اطراف. اين واژه، از زبان يوناني وارد زبانهاي مختلف شدهاست. *** كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم، در ارتباطات كلامي و غير كلامي، تعاملات اجتماعي و فعاليتهاي مربوط به بازي، مشكل دارند *** در بعضي موارد، رفتارهاي خود آزارانه و پرخاشگري نيز ديده ميشود ***دلبستگي به اشياء يا مقاومت در مقابل تغيير نيز ديده ميشود *** ممكن است در حواس پنجگانه (بينايي، شنوايي، بساوايي، بويايي و چشايي) نيز حساسيتهاي غيرمعمول ديده شود ***هستهٔ مركزي اختلال در اوتيسم، اختلال در ارتباط است.***از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنيا، يك نفر مبتلا به اوتيسم است. ***كارشناسان، زندگي ماشيني و عوامل ناشي از آن مانند استرس را در سير صعودي ابتلا به اين بيماري دخيل ميدانند *** نتيجه يك مطالعه نشان ميدهد زنان داراي اضافه وزن زياد و مبتلا به ديابت، در صورتي كه باردار شوند، بيش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتيستيك روبرو خواهند بود *** تا كنون هيچ روش قطعياي براي درمان مبتلايان به اوتيسم يافته نشدهاست. *** كارآمدترين روش درماني، توانبخشي است*** كودكان مبتلا به ASD تا سن 24 تا 30 ماهگي اغلب در رشد و نمو خود نسبتاً عادي بنظر ميرسند. در اين سن است كه والدين متوجه تاخير در زبان و گفتار، بازي يا تعاملات اجتماعي كودك خود ميشوند. البته اختلال در هر كدام از موارد ذكر شده بالا به خودي خود نشانه تشخيص قاطع ASD نخواهد بود، اوتيسم آميزه اي از چندين چالش رشدي و تكاملي است ***اگر در كودكي مراحل توسعه خاصي از جمله لبخند زدن در ۶ ماهگي، تقليد حالات چهره يا صداها در ۹ ماهگي، در آوردن صداهايي از خود در ۱۲ ماهگي، حركات (اشارهاي يا تكان دادن دست) در ۱۴ ماهگي، سخن گفتن تكواژهاي در ۱۶ ماهگي و استفاده از دو كلمه يا بيشتر در ۲۴ ماهگي، انجام بازيهاي وانمودي در ۱۸ ماهگي ديده نشود، يا اينكه با تأخير اتفاق بيفتد، لازم است كه به پزشك متخصص اطفال مراجعه شود ***هنگامي كه يك زن باردار در معرض داروها يا مواد شيميايي خاصي قرار ميگيرد، احتمال بروز اوتيسم در فرزند او بيشتر ميشود، اين عوامل خطرساز عبارتند از الكل، مشكلات متابوليكي مادري نظير ديابت، چاقي و استفاده از داروهاي ضدتشنج در دوران بارداري***برخي از افرادي كه اوتيسم دارند، داراي اختلالات رواني شديدي هستند، برخي ديگر ممكن است بسيار باهوش بوده و قادر به زندگي مستقل باشند، اينكه آيا يك كودك دچار اين وضعيت است يا نه، طي تشخيص دو مرحلهاي اوتيسم توسط متخصص اطفال، مشخص ميشود***بيماري اوتيسم ممكن است همزمان با چند بيماري همراه باشد، گاهي فرد مبتلا به اوتيسم بيشفعال بوده و رفتارهاي خطرناكي انجام ميدهد، بي نظم و هميشه در حال جنب و جوش و يا حواس پرت است كه با تشخيص درست بايد درمان همزمان انجام شود ***علائم شايع اوتسيم شامل عدم برقراري ارتباط چشمي، ناتواني كلامي، انواع رفتارها و علائق و بازي هاي تكراري، تاخير در يادگيري حرف زدن و صحبت كردن، بي توجهي به احساس درد، تغييرناپذير بودن، وابستگي شديد به پدر و مادر، عدم ارتباط با ديگران و تداخل در روابط اجتماعي مي شود ***بيماري اوتيسم در يك جلسه درمان قابل تشخيص نيست؛ در نگاه اول شايد كودك دچار اوتيسم، يك معلول ذهني، داراي اختلال رفتاري يا حتي ناشنوا به نظر بيايد. درمانگر با توجه به رشد ذهني كودك، بررسي مشاهدات والدين، رفتارهايي كه كودك از خود بروز مي دهد، سعي مي كند در چندين جلسه با كودك ارتباط برقرار كند تا بتواند به طور دقيق بيماري را تشخيص دهد*** درواقع مي توان گفت كار اصلي درمان اين كودكان برعهده رفتار درمان، بازي درمان و گفتاردرمان است. در كنار اين سه عضو مهم تيم درماني، مي توان از مشاور خانواده، روان پزشك كودك و نيز روان شناس كودك براي بهبودي استفاده كرد *** در يك سر طيف بيماري اوتيسم، ضريب هوشي زير 40 و در سر ديگر آن افراد بسيار نابغه با تواناييهاي هوشي بالا هستند، گرچه داراي نقص در تعاملات اجتماعي و ارتباطي ميباشند***شيوع اوتيسم در پسران، 1 در 42 و در دختران 1 در 189 ميباشد *** نيمي (50 درصد)از كودكان اوتيستيك قادر نيستند از زبان به عنوان وسيله اصلي برقراري ارتباط با سايرين استفاده نمايند. عدم به كار بردن ضمير "من" از ويژگي هاي كلامي اين كودكان است. از مسائل ديگر تكلمي، تكرار كلمات و جملات اطرافيان است ***شيوع اوتيسم حتي تا20 مورد در هر10000 تولد زنده مي رسد***كودكان مبتلا به اوتيسم كودكان سركشي نيستند كه خود رفتارهايشان را انتخاب كرده باشند. اوتيسم به دليل داشتن والدين بد ايجاد نمي گردد، به علاوه هيچ عامل روان شناختي خاصي در خصوص تأخير رشد كودك شناخته نشده است*** علائم اوتيسم چيست ؟ افراد مبتلا به اوتيسم معمولاً حداقل نصف علائمي را كه در زير عنوان شده است نشان مي دهند . اين نشانه ها از خفيف تا شديد متغير هستند . در موقعيت هاي كاملاً متفاوت، رفتارهايي كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده مي گردد. • اصرار به يكساني داشته و در مقابل تغيير مقاوم هستند. مشكلات شديد تكلمي دارند. در بيان نيازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جاي كلمات استفاده مي كنند. اغلب از ضماير استفاده معكوس مي كنند ، به جاي استفاده از " من" از " تو" استفاده مي كنند . كلمات و يا جملات ديگران را تكرار مي كنند. خنده و گريه بي دليل دارند و يا بدون علت مشخص نگران و مضطرب مي شوند. قشقرق به پا مي كنند و به دلايلي كه براي ديگران آشكار نيست شديداً پريشان مي شوند. قادر نيستند با ديگران رابطه برقرار كنند. دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و يا ديگران را در بغل گيرند. تماس چشمي ندارند يا تماس چشمي آنها اندك است. به روش آموزش معمول پاسخ نمي دهند. با اسباب بازي، درست بازي نمي كنند. چرخيدن و تاب خوردن را خيلي دوست دارند. احساس درد كمتر يا بيشتر از حد دارند. از خطرات نمي ترسند. پر تحرك يا كم تحرك هستند. به صحبتها و يا صداها پاسخ نمي دهند به طوري كه به نظر مي آيد ناشنوا هستند اگر چه حس شنوايي سالم است***گردآوريابوالقاسم كريمي2 خرداد 1398 *** نكته ي مهم:من روانشناس نيستم ، علاقه مندي هستم كه مايلم ، دانسته هاي خود را در اختيار عموم قرار دهم
داستان كوتاه آموزنده.jpg "داستان كوتاه آموزنده71")
داستان كوتاه آموزنده71
داستان كوتاه آموزنده61