داستان كوتاه انوشيران دادگر و پير زن

وقتي كارگزاران انوشيروان ساساني در حال بنا كردن كاخ كسرا بودند به او اطلاع دادند كه براي پيشبرد كار ناچارند برخي از خانه هايي كه در نقشه بارگاه ساساني قرار گرفته اند را نيز به قيمتي مناسب خريداري و سپس ويران كنند تا ديوار كاخ از آنجا بگذرد. ... اما در اين ميان پيرزني هست كه در خانه اي گلي و محقر زندگي مي كند و عليرغم آنكه حاضر شده ايم منزلش را به صد برابر قيمت واقعي اش از او خريداري كنيم باز راضي نمي شود. چه بايد كرد؟ انوشيروان گفت: از من نپرسيدكه چه بايد كرد. خودتان برويد و بنا به رسم عدالت و روح جوانمردي كه همه ما ايرانيان داريم با او رفتار كنيد. كساني كه از ويرانه هاي كاخ كسرا (ايوان مداين) بر لب دجله عراق ديدن كرده اند، حتما ديوار اصلي كاخ را هم ديده اند كه در نقطه اي خاص به شكل عجيبي كج شده و پس از طي كردن مسيري اندك باز در خطي راست به جلو رفته است. اين نقطه از ديوار همان جاييست كه خانه پيرزن تنها بود و بناي كاخ را به احترام حقي كه داشت كج ساختند تا خانه اش ويران نشود و تا روزي هم كه زنده بود همسايه ديوار به ديوار پادشاه ماند. از آن زمان هزاران سال گذشته است اما ديوار كج كاخ كسرا باقي مانده تا يادآور آن پيرزن تنها و نماد روح جوانمردي مردم ساساني و نشانه عدل و عدالت انوشيروان باشد.