هوشنگ ابتهاج

مژده بده مژده بده يار پسنديد مرا

سايه ي او گشتم و او برد به خورشيد مرا

جان دل و ديده منم  گريه ي خنديده منم

 يار پسنديده منم  يار پسنديد مرا

كعبه منم  قبله منم سوي من آريد نماز

 كان صنم قبله نما خم شد و بوسيد مرا

پرتو ديدار خوشش تافته در ديده ي من

 آينه در آينه شد ديدمش و ديد مرا

چون سر زلفش نكشم سر ز هواي رخ او

باش كه صد صبح دمد زين شب اميد مرا

پرتو بي پيرهنم  جان رها كرده تنم

تا نشوم سايه ي خود باز نبينيد مرا