مژگان عباسلو

من كشوري نبوده‌ام ، ايجاد كن مرا!

در مرزِ من بيا ، برو ، آباد كن مرا

 من مجمع‌ الجزاير تنهايي و غمم

پهلو بگير پهلوي من ، شاد كن مرا

 من را كه ريشه‌هاي درختي شكسته‌ام

قايق بساز از تنش ، آزاد كن مرا

 بگذار با تو بگذرم از ساحل سكوت

دور از همه ، همه ، همه فرياد كن مرا

 در جاي جايِ خاكِ تنم ردِ پاي توست

گاهي تو هم به نام وطن ياد كن مرا