سما پويان مهر

توي ناودون خيالم، صداي شُرشُر بارون

نگاه خيس دل من، به خاك خشك تو گلدون

صداي جيغ درختا، زير تازيانۀ باد

ليلي تنها تو بيابون، غرش تيشۀ فرهاد

بالهاي خيس پرنده، من و تو، يه چتر بسته

جاده هاي بي سر و ته، بوي خاك، پاهاي خسته

رو درخت يه يادگاري، يه سكوت، يه بغض مونده

يه نگاه خالي و سرد، يه بغل شعر نخونده

پيچيده عطر تن تو، تو فضاي خيس كوچه

گل عشقمون دوباره، توي دستاي تو پوچه

گرمي قطرۀ بارون، بيشتر از حضور سردت

غصه هام هميشگي شد، من شدم وارث دردت

از صداي وحشي رعد، به خودم ميام تو بارون

مي بينم كه خيس خيسم، ايستادم توي خيابون