پوپك رياضي

سالهاست به تو فكر نمي كنم

چسبيده ام به اين زندگي لعنتي

به زني كه در من مادر شده

و مردي كه تو نيست

طعم اولين ديدارمان يادم نيست

طعم سرمايي كه آتش مان را تندتر مي كرد

 و طعم تو

سالهاست من، من نيستم

من شعرم

شعري براي روزهاي سمعك

روزهاي دندان مصنوعي

و روزهاي آلزايمر

بايد بنويسم

تا سالها بعد يادم نرود

زمستانهاي همدان

چه به روز استخوان هايم آورد.