ويليام كارلوس ويليامز

براي خود رويايي داشتم

كه عاقبت...

هيچ تعبيري نيافت

از اين روست كه

حالا بي توجه

با پاهايي ميخكوب بر زمين

سر جايم باقي مي مانم

به آسمان مي نگرم

لباس هايم را پيرامون بدنم

و سنگيني پيكرم را

به روي كفش هايم

و همچنين لبه هاي كلاهم را به دور سر

حس مي كنم

هوا از بيني ام وارد و خارج مي شود

و تصميم مي گيرم كه ديگر

رويايي نپرورانم.