حميد مصدق

من آفتابِ درخشان و ماهِ تابان را

بهين طراوتِ سرسبزيِ بهاران را

زلالِ زمزمۀ روشنانِ باران را

درود خواهم گفت

صفايِ باغ و چمن

دشت و كوهساران را ؛

و من ...

چو ساقۀ نورُسته باز خواهم رُست

و در تمامي اشياءِ پاكِ تجريدي

وجود گمشده اي را

دوباره خواهم جُست.