صابر امامي

هميشه وقتي مي آيي

فوجي از كبوتران سفيد

در پيشِ قدم هايت پر مي كشند

هميشه وقتي مي نشيني

فوجي از قناري ها

در كنار صندلي ات

بر زمين مي نشينند

هميشه وقتي مي روي

خطي رقيق از

شبنم و خزه و پروانه

بر جا مي ماند

و من در عطر گيج ابديت

مه آلود مي شوم.