حميد مصدق

كوير تشنۀ باران است

«حميد» تشنۀ خوبي

به من محبت كن!

كه ابرِ رحمت اگر در كوير مي باريد

به جاي خارِ بيابان بنفشه مي روييد

و بوي پونۀ وحشي به دشت بر مي خاست

چرا هراس، چرا شك؟

بيا كه من بي تو

درخت خشكِ كويرم كه برگ و بارم نيست

اميد بارشِ بارانِ نو بهارم نيست.