رهي معيري

ابوالقاسم كريمي چهارشنبه ۰۷ اسفند ۹۸ | ۱۷:۵۷ ۳۱ بازديد ۰ نظر

موي سيه فشانده بر روي روشن خويش

كرده پرند سيمين بر سيمگون تن خويش

وآنگه نهاده از لطف بر سينه اش سر من

يعني ز برگ گل كرد بالين و بستر من

آمد مرا در آغوش آن نوبهار خندان

چون بوي گل كه پيچد در ساحت گلستان

تا كنون نظري ثبت نشده است

امکان ارسال نظر برای مطلب فوق وجود ندارد