وحيد عمراني

ابوالقاسم كريمي چهارشنبه ۰۷ اسفند ۹۸ | ۱۸:۰۱ ۳۲ بازديد ۰ نظر

من در اين بركۀ تنهايي خويش

با تمام هستي همراهم

غوطه ور در هيجاني جاويد

خانه اي ساخته ام

در فراسوي شب تيرۀ خاك

در دل لحظۀ اكنون

از صراحي ازل

روشني مي نوشم

از پس روزن اين خلوت ژرف

همه آفاق دلاويز حقيقت پيداست.

تا كنون نظري ثبت نشده است

امکان ارسال نظر برای مطلب فوق وجود ندارد