قيصر امين پور

اي شكوه بي كران اندوه من!

آسماندرياي جنگلكوه من!

گم شدي اي نيمۀ سيب دلم

اي منِ من! اي تمامِ روح من!

اي تو لنگرگاه تسكينِ دلم

ساحل من، كشتي من! نوح من!

قدر اندوه دل ما را بدان

قدر روح خسته و مجروح من

هر چه شد انبوه تر گيسوي تو

مي شود اندوه تر اندوه من!