واقدي كرمانشاهي

دمي به باغ نرفتيم تا بهار گذشت

ز عشق خاطره اي ماند و چون غبار گذشت

هنوز چشم به راهم كه باز مي گردي

تمام زندگي من در انتظار گذشت

پس از تو زمزمۀ عاشقانه شد خاموش

و لحظه ها همه با چشم اشكبار گذشت

دلم چو كلبۀ متروك و سرد، خالي ماند

چها كه بر سر اين باغ بي بهار گذشت

طنين گريۀ من در سكوت مي پيچد

مرا پناه بده، كار من ز كار گذشت