پاييز رحيمي

اگر پرنده به اين آشيانه برگردد

بهار رفته بيايد جوانه برگردد

تو ناگهان برسي با سبد سبد لبخند

به حس خستۀ شاعر بهانه برگردد

زمين تكان بخورد مهربان شود جنگل

و آن پرندۀ غمگين به لانه برگردد

هواي بركه پر از بوي شاپرك بشود

به اين سكوت سترون ترانه برگردد

دوباره باغ پر از بوي سيب تازه شود

بهار رفته به اين آستانه برگردد

و واژه هاي سفر كرده از حوالي شعر

به شكل يك غزل عاشقانه برگردد