محمدصابر شريفي

كسي كه اسلحه اش را پر مي كند

نيمي از مرگ را رفته است

كسي كه ساكش را مي بندد

نيمي از راه را

و كسي كه در باران ايستاده است

نيمي از تنهايي را

بارها در واژه هاي دو نفره چرخيده ام

اما تنهايي از ماشين لباسشويي كم نشده است

از ميز آشپزخانه

و تختي كه نامش را فراموش كرده است

همۀ ما تنهاييم

و پرواز دستۀ كلاغ ها به وجدمان مي آورد.