محمدحسين صفاريان

اي گرم تر از پنجۀ خورشيد نگاهت

اي چشم پلنگان جهان خيرۀ ماهت

يك چند از اين خاك گذر كردي و مانده ست

چشمان زمين تا به ابد چشم به راهت

مصراع به مصراع نفس مي كشم از تو

انگار پرم آه پرم از تب آهت

مصراع به مصراع مرا زير و زبر كن

اي زلزله در زلزله امواج نگاهت

من گم شده ام گم شده ام در شبت اي ماه

درياب مرا در خم گيسوي سياهت