اسماعيل خويي

شيريني لبان تو فرهادي آورد

دلخواهي آنقدر كه غمت شادي آورد

جز عشق دلنشين تو كآرام جان ماست

دامي نديده ايم كه آزادي آورد

دل را خراب كرد و به گنج هنر رسيد

عشق خرابكار تو آبادي آورد

مقبول باد عذر كمندافكنان عشق

چشم غزال رغبت صيادي آورد

گر عشق ورز و مست نمي خواهدم خداي

باري چرا جمال پريزادي آورد؟

اي جان سراب نوش نگاهت! بگو دلم

رو با كدام سوي در اين وادي آورد؟

كوه غمت به تيشۀ جان مي كند دلم

شيريني لبان تو فرهادي آورد