حميد مصدق

وقتي ...

در سطر سوم شعرم

ديدم كه واژه ها تهي از تو

از چلۀ كمان خيالم گذشته است

و هيچ واژه اي

و هيچ سطر شعري

ديگر نشاني از تو ندارد

غيظم گرفت از اينكه اين همه واژه

بي هيچ نقش روي تو

از خامۀ خيال

بر بستر سپيدي كاغذ فرو چكيد

شعري كه بي نشان تو باشد

نگفتني ست.