هوشنگ ابتهاج

ز داغ عشق تو خون شد دل چو لالۀ من

فغان كه در دل تو ره نيافت نالۀ من

مرا چو ابر بهاري به گريه آر و بخند

كه آبروي تو اي گل بود ز ژالۀ من

شراب خون دلم مي خوري و نوشت باد

دگر به سنگ چرا مي زني پيالۀ من

چو بشنوي غزل سايه چنگ و ني بشكن

كه نيست ساز تو را زهره سوز نالۀ من