رضا محمدزاده

ابوالقاسم كريمي چهارشنبه ۰۷ اسفند ۹۸ | ۱۸:۱۱ ۳۲ بازديد ۰ نظر

شب؛

تكاندن قباي آلودۀ روز

در حجم خالي پنجره هاست

تا در سرسراي واهي

به ديوار پشت صندلي

كه بار نبودنت را

به دوش مي كشد

لم داده

گريه مي كنم.

تا كنون نظري ثبت نشده است

امکان ارسال نظر برای مطلب فوق وجود ندارد