محمدرضا شفيعي كدكني

به كجا چنين شتابان؟

گون از نسيم پرسيد

دل من گرفته زين جا

هوس سفر نداري

ز غبار اين بيابان؟

همه آرزويم اما

چه كنم كه بسته پايم؟

به كجا چينن شتابان؟

به هر آن كجا كه باشد به جز اين سرا، سرايم

سفرت به خير اما، تو و دوستي خدا را

چو از اين كوير وحشت، به سلامتي گذشتي

به شكوفه ها به باران، برسان سلام ما را!