بيژن الهي

تنها يك بار مي توانست

در آغوشش كشند

و مي دانست آنگاه

چون بهمني فرو مي ريزد

و مي خواست

به آغوش من پناه آرد

نامش برف بود

تنش برفي

قلبش از برف

و تپشش

صداي چكيدن برف

بر بام هاي كاهگلي

و من او را

چون شاخه اي كه زير بهمن شكسته باشد

دوست مي داشتم.