زهي رويت (صائب تبريزي)

زهي رويت بهار زندگاني
به لعلت زنده، نام بي‌نشاني
دو روزي شوق اگر از پا نشيند
شود ارزان متاع سرگراني
بدآموز هوس عاشق نگردد
نمي‌آيد ز گلچين باغباني
تجلي سنگ را نوميد نگذاشت
مترس از دور باش لن‌تراني
شراب كهنه و يار كهن را
غنيمت دان چو ايام جواني
اگر عاشق نمي‌بوديم صائب
چه مي‌كرديم با اين زندگاني؟