از وبلاگ مداد مشكي

مسعود ونسرين يواشكي مي خندند .

بعد ادامه ميده وميگه شما با من دوست ميشيد .اول بايد منو اهلي كنيد .اينو يه روباه بهم ياد داده مسعود ميگه اهلي كردن مال حيوناست شيطون كوچولو..از آن گذشته آدم بزر گا نمي تونن با بچه ها دوست بشن .نسرين با خودش فكر مي كنهجمله ي آخري مسعود احمقانه وكليشه اي بود .ولي به روش نميآره .شازده كوچولو رو به آنهامي كنه وميگه شما خيلي مهربان وزيبا هستيد .البته كمي تعارف مي كرد .مار وروباه مثل شما نبودند .خواهش مي كنم با من دوست بشين .مسعود ميگه عزيزم ما خيلي گرفتاريم .از صبح تا شب سركار ودرس ودانشگاه هستيم .واصلا وقتي براي تو نداريم .بعلاوه صاحبخونه تو اجاره نامه نوشته فقط به دو نفر اجاره داده ام

نه ما نمي تونيم ..شازده ميگه ميدونم شما دلتون برا من ميسوزه .چون بوي سوختگي داره مياد .مسعود فورا بلندميشه وبه طرف آشپز خانه مي دوه .املت سوخته بود .اون شب شازده كوچولوكنار پنجره ميشينه واز گل سرخش براي مسعود و نسرين حرفهامي زنه  ولي آن دو از فرط خستگي وگرسنگي خوابشان برده بوده

شازده كوچولو با خود فكرمي كنه .خوب شد من گل سرخمو همرام نياوردم اون اگه اينا را مي ديد از غصه دق مي كرد......................................................................................................................