خوبم !

دلم گرفته اي دوست ، هواي گريه با من

گر از قفس گريزم كجا روم ، كجا من ؟

كجا روم كه راهي به گلشني ندانم

كه ديده برگشودم به كنج تنگنا من

نه بسته‌ام به كس دل ، نه بسته كس به من دل

چو تخته‌پاره بر موج ، رها ، رها ، رها من

ز من هر آنكه او دور ، چو دل به سينه نزديك

به من هر آن كه نزديك ، ازو جدا ، جدا من !

نه چشم دل به سويي ، نه باده در سبويي

كه تر كنم گلويي به ياد آشنا من

ز بودنم چه افزود ؟ نبودنم چه كاهد ؟

كه گويدم به پاسخ كه زنده‌ام چرا من ؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابري

دلم گرفته اي دوست ، هواي گريه با من

" سيمين بهبهاني "