رو سر بنه به بالين ، تنهـــا مـــرا رهـــا كــن
تـــرك من خـــرابِ ، شــب گــردِ مبتــلا كــن
ماييم و مـوج ســودا ، شـب تـا بــه روز تنهــا
خواهـــي بيــا ببخشا ، خـواهي برو جفا كن
از مـن گـريــز تـــا تـو ، هـــم در بـــلا نيفتـــي
بگـــزيـــن ره ســـلامت ، تــــركِ رهِ بـــلا كـن
ماييـــم و آب ديـــده ، در كنــج غـم خــزيـــده
بـــــر آب ديــده ي ما ، صــد جاي آسيـا كــن
خيـره كشي است ما را ، دارد دلي چو خارا
بكشـــد كسش نگــويـــد ، تدبير خــونبها كن
بر شـاه خـــوبــرويان ، واجــب وفـــا نبـاشــد
اي زردروي عاشــق ، تــو صبــر كــن وفـا كن
دردي اســـت غيـــر مردن ، آن را دوا نباشــد
پس من چگونه گـويــم ، كاين درد را دوا كــن
تـــرك من خـــرابِ ، شــب گــردِ مبتــلا كــن
ماييم و مـوج ســودا ، شـب تـا بــه روز تنهــا
خواهـــي بيــا ببخشا ، خـواهي برو جفا كن
از مـن گـريــز تـــا تـو ، هـــم در بـــلا نيفتـــي
بگـــزيـــن ره ســـلامت ، تــــركِ رهِ بـــلا كـن
ماييـــم و آب ديـــده ، در كنــج غـم خــزيـــده
بـــــر آب ديــده ي ما ، صــد جاي آسيـا كــن
خيـره كشي است ما را ، دارد دلي چو خارا
بكشـــد كسش نگــويـــد ، تدبير خــونبها كن
بر شـاه خـــوبــرويان ، واجــب وفـــا نبـاشــد
اي زردروي عاشــق ، تــو صبــر كــن وفـا كن
دردي اســـت غيـــر مردن ، آن را دوا نباشــد
پس من چگونه گـويــم ، كاين درد را دوا كــن