تو را چون آرزوهايم هميشه دوست خواهم داشت

لبت نه گويد و پيداست مي گويد دلت آري

                                                       به اين سان دشمني يعني كه خيلي دوستم داري

دلت مي آيد  آيا  از زباني اين همه شيرين

                                                       تو تنها حرف تلخي را هميشه بر زبان آري؟

 نمي رنجم اگر باور نداري عشق نابم را

                                                       كه عاشق از عيار افتاده در اين عصر عياري

چه مي پرسي ضمير شعرهايم كيست؟من

                                                       مبادا لحظه اي حتي مرا اين گونه پنداري

تو را چون آرزوهايم هميشه دوست خواهم داشت

                                                       به شرطي كه مرا در آرزوي خويش مگذاري

چه زيبا مي شود دنيا براي من ! اگر روزي

                                                       تو از آني كه هستي اي معما پرده برداري

چه فرقي مي كند فرياد يا پژواك  جان من!

                                                       چه من خود را بيازارم چه تو خود را بيازاري

(صدايي از صداي عشق خوش تر نيست)حافظ گفت

                                                       اگر چه بر صدايش زخم ها زد تيغ تاتاري.

                   (استاد محمد علي بهمني)