رسم زمونه

عجب رسميه رسم زمونه

قصه ي برگ و باد خزونه

ميرن آدما ازونا فقط

خاطرهاشون بجا مي مونه

كجاست اون كوچه

چي شد اون خونه

آدماش كجان

خدا مي دونه

بوته ي ياس باباجون هنوز

گوشه ي باغچه توي گلدونه

عطرش پيچيده تا هفت تا خونه

خودش كجاهاست

خدا مي دونه

تسبيح و مهر بي بي جون هنوز

گوشه ي تاقچه توي ايوونه

خودش كجاهاست

خدا مي دونه

پرسيد زير لب يكي با حسرت

از ما آدم ها چي يادگاري مي خواد بمونه

خدا مي دونه