من و تو

من و تو

و آنگاه خود را كلمه اي در ميابي كه معنايت منم

و مرا صدفي كه مرواريدم تويي

و خود را اندامي كه روحت منم

و مرا سينه اي كه دلم تويي

و خود را معبودي كه راهبش منم

و مرا قلبي كه عشقش تويي

و خود را شبي كه مهتابش منم

ومرا قندي كه شيريني اش تويي

و خود را طفلي كه پدرش منم

و مرا شمعي كه پروانه اش تويي

و خود را انتظاري كه موعودش منم

و مرا التهابي كه آغوشش تويي

و خود را هراسي كه پناهش منم

و مرا تنهايي كه انيسش تويي

و ناگهان

سرت را تكان مي دهي و مي گويي:

نه ، هيچ كدام.

هيچ كدامِ اين ها نيست ، چيز ديگري است .

يك حادثه ي ديگر و خلقت ديگري

و داستان ديگري است

و خدا آن را تازه افريده است .

دكتر علي شريعتي