شريعتي

نزديك تر به خدا

من بايد فرود آيم ،

نبايد بنشينم ،

سال هاست ، از آن لحظه كه پر بر اندامم روييد

و از آشيان ، از بام خانه پرواز كردم

همچنان مي پرم. هرگز ننشسته ام ،

و ديگر سري نيز به سوي زمين و به شواد پليد شهرها

و بام هاي كوتاه خانه ها بر نگرداندم ،

چشم به زمين ندوختم ،

پروازي رو به آسمان ،

در راه افلاك

و هر لحظه دورتر و بالاتر از زمين

و هر لحظه نزديك تر به خدا !

دكتر علي شريعتي

آفتاب عرفان

يك شبنم

اين است آن مني كه از سال هاي دراز ،

از نخستين روزي كه به خويش چشم گشوده ام ،

بر دوش كشيده ام.

و كشيده ام

و كشيدم

و از گرماها و سرماها

و شكست ها و پيروزي ها

و سفرها و حضرها

و شادي ها و غم ها گذشتم

و گذراندم

و آوردم