خدا براي چه يك روح با دو جسم سرشت
مرا براي جهنم، تو را براي بهشت
مرا براي جهنم، تو را براي بهشت
من و تو هر دو به يك صورت آفريده شديم
يكي در آيينه زيبا، يكي در آيينه زشت
گمان مكن كه تو مختاري و جهان مجبور
كه اختيار تو را هم خدا به جبر نوشت
اراده اي ست به گمراهي و هدايت ما
كدام معبد و مسجد؛ كدام دير و كنشت؟!
اگر بناست بمانيم زير اين آوار
بگو دگر نگذاريم خشت بر سر خشت