برو اي طبيبم از سر كه خبر زسر ندارم
به خدا رها كنم جان كه زجان خبر ندارم
به عيادتم قدم نه كه ز بيخودي شوم به
مي ناب نوش و هم ده كه غم دگر ندارم
غمم ارخوري ازاين پس نكنم زغم خوري بس
نظري به جز تو با كس به كسي دگر ندارم
ز زَرت كنند زيور به زرت كشند در بر
من بينواي مضطر چه كنم كه زر ندارم
دگرم مگو كه خواهم كه زدرگهت برانم
تو براين و من بر آنم كه دل از تو برندارم
به من ار چه مي پرستم مدهيد مي به دستم
مبريد دل زدستم كه دل دگر ندارم
دل حافظ ار بجويي غم دل زتند خويي
چه بگويمت بگويي سر دردسر ندارم
(حافظ)