كريمي مشاور بيمه

نه راه پيش مانده برايم نه راه پس
پلهاي امن پشت سرم را شكسته اند

هم ريشه هاي پير مرا خشك كرده اند
هم شاخه هاي تازه ترم را شكسته اند

حتي مرا نشان خودم هم نمي دهند
آيينه هاي دور و برم را شكسته اند

گلهاي قاصدك خبرم را نمي برند
پاي هميشه ي سفرم را شكسته اند

حالا تو نيستي و دهان هاي هرزه گو
با سنگ حرف مفت ، سرم را شكسته اند
#مهدي_فرجي

تير ديوانه شد و مرداد هم از شهر رفت
از غمت شهريورِ بيچاره حلق آويز شد

مهر با بي مهري و نامهرباني ميرسد
مهرباني در نبودت اندك و ناچيز شد

بي تو يك پاييز ابرم، نم نمِ باران كجاست؟
بي تو حتّي فكر باران هم خيال انگيز شد

كاش ميشد رفت و گم شد در دل پاييز سرد
بوي باران را تنفّس كرد و عطر آميز شد

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا؟
آنقدر دير آمدي تا عاقبت پاييز شد...

| #فرهاد_شريفي

شنيده ام كه درختان كوچه مي گويند
كه با بهار و خزان ، حس مشترك داري

نياز نيست كه چيزي به صورتت بزني!
به لطف حضرت حق ، تا ابد بزك داري

به عشق چشم تو آرام و رام مي خوابم
دو چشم قهوه اي تلخ و با نمك داري

هميشه گلّه به دنبال توست ، شك دارم!
درون حنجره ي خويش ني لبك داري؟

تمام مسئله حل است ، پس چرا ديگر
به من، به سبزيِ چشمم، به عشق شك داري؟

#اميد_صباغ_نو

#سجاد_ساماني

دوباره خيره شدن،زل زدن به تنهايي...
سقوط،دلهره،دلواپسي،پريشاني!

صداي خنده ي او،حس تلخ دلتنگي...
صداي گريه ي من،ضجه هاي پنهاني!

كجاست چشم سياهش،نگاهِ غمگينش؟!
جهان و جانِ كِه شد آن دو ابر باراني؟!

تمام دلخوشي ام بود و آه صد افسوس
تمام دلخوشي ام را كسي به آساني؛

گرفت از من و آتش به زندگي ام زد...
گرفت از من و من ماندم و پشيماني؛

كه كاش لحظه اي از او‌ نميشدم غافل
درست مثل نگهبان ، كنارِ زنداني!

و كاش معجزه وار از جهانِ لعنتي اش
به سمت من بِدَوَد در غروب پاياني!

#پريا_دريايي

وقتي اساساً بيگناهي نيست در عالم
از نو بيا بنويس قانون اساسي را!

مرغ قفس زاد از قفس بيرون رَوَد؛ مُرده ست
شاعر بيا بس كن تو هم بحث سياسي را!

ما از شروع ارتباطي تازه ميترسيم
چون يادمان دادند «بيگانه هراسي » را!

هركس حواسش جمع باشد زود مي ميرد
ترويج كن در بين مردم بي حواسي را!

جاي «علوم اجتماعي» كاش بگذارند
در درسها، سرفصلِ « تنهايي شناسي» را!

#اصغر_عظيمي_مهر

نونهالم كه به باغ رفقا روييدم
ديدن دسته ي نامرد تبر پيرم كرد

خانه ي بخت من از بخت بد آن بالا بود
چمدان دست من و كوه و كمر پيرم كرد

دست در دست من و پا به رفيقم مي داد
تاول خاطره ي اين دو نفر پيرم كرد

زور من بيشتر از وزن قلم بود ولي
حرمت سابقه و منع پدر پيرم كرد

روي ديوار اطاقم بنويسيد از او-
بي خبر ماندن و احساس خطر پيرم كرد

#حسين_آهني

از فقر‌لبت، وعده‌ي اقرار بگيرم
يك نيمه شبي ازبدنت(زار) بگيرم

دردست ،تنت از وطنش كام نگيرد
زخم وطنش لحظه اي آرام نگيرد

بيدارشو‌ ازخواب زمستاني وسردت
نبضت‌‌شده آرام دراين وقت نبردت

من،آرش تو‌، كاوه‌ي تو،زال تو باشم
خوشحال‌شوي،بنده‌ي‌آن‌حال‌توباشم

سردست، تنت يخ‌زده بيدارشو‌از خواب
دردت به سرم! مي‌گذرد اين شب بي‌تاب

من آب شوم خشكي سال تو نبينم
من كور شوم تلخي فال تو نبينم

از سفره‌ي خالي تو و رنج عيانت
از كودك‌و‌ مرد و زن و‌احوال كيانت

بگذار كه فرياد شوم اوج بگيرم
دريا شوم و از تن تو موج بگيرم

من كوه‌كن قصه‌ي شيرين تو باشم
دردت به سرم!مرهم ديرين تو‌باشم

ايران من اي خسته‌ترين مادر تاريخ
جامانده ميان كف دستت اثر ميخ

بگذار كه باران بشوم سخت ببارم
مثل تن بيمار تو بر تخت، ببارم ...

#هيلا_صديقي

يا كه با سادگي عاشق شوي و چندي بعد
دلِ تو متّهمِ سوءِ تفاهم گردد

پيش آدم خبر از ميوه‌ي ممنوعه نبود
حيفِ عشق است كه تعبير به گندم گردد
 
اشكم افتاد به خاك و به خدا ديدن داشت       
چه كسي ديده وضويي كه تيمّم گردد؟

مثل يك بركه‌ي بي‌ماه فقط مي‌خواهم
آن‌چنان غرق تو باشم كه دلم گم گردد

 باز هم حرفِ دلم را كه نگفتم..! گفتم؟
عشق بهتر كه همين‌گونه ترنّم گردد

#سيدمهدي_طباطبايي

عاشق شدم اما نميدانستم اينجا هم
در هيئتِ معشوق ها خونريز بسيارست

يك لشكرِ بدخواه و يك شهرِ پر از روزن
هرجا كه مي جنگم خيانت نيز بسيارست

تنها شدم با كوه سنگين پريشاني
تنها كه باشي يك غم ناچيز  بسيارست

اينسوي من رودست وآنسو خيل دشمنها
دل را به دريا مي زنم ....... تبعيض بسيارست

رضا كرمي