كريمي مشاور بيمه

گنجشك مي خنديد به اينكه چرا هر روز

بي هيچ پولي برايش دانه مي پاشم...

من مي گريستم به اينكه حتي او هم

محبت مرا از سادگي ام مي پندارد....

بي كس ، بي مار، بي زار، بي چاره ، بي تاب ، بي دار، بي يار،

بي دل ،بي ريخت، بي صدا ، بي جان، بي نوا،بي حس ، بي عقل

بي خبر، بي نشان ، بي بال، بي وفا، بي كلام ،بي جواب ، بي شمار

بي نفس ،بي هوا ،بي خود، بي داد، بي روح ،بي هدف،بي راه،بي همزبان

بي تو بي تو بي تو.....

مرحوم حسين پناهي

سراپا اگر زرد و پژمرده ايم
ولي دل به پاييز نسپرده ايم
چو گلدان خالي، لب پنجره
پر از خاطرات ترك خورده ايم
اگر داغ دل بود، ما ديده ايم
اگر خون دل بود، ما خورده ايم
اگر دل دليل است، آورده ايم
اگر داغ شرط است، ما برده ايم
اگر دشنه دشمنان، گردنيم!
اگر خنجر دوستان، گرده ايم؟!
گواهي بخواهيد، اينك گواه:
همين زخمهايي كه نشمرده ايم!
دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست، عمري به سر برده ايم

قيصر امين پور

هر روز مي پرسي كه : آيا دوستم داري ؟

من جاي پاسخ بر نگاهت خيره مي مانم

تو در نگاه من چه مي خواني نمي دانم

اما به جاي من تو پاسخ مي دهي : آري

ما هر دو مي دانيم

چشم زبان پنهان و پيدا راز گويانند

و آنها كه دل با يكدگر دارند

حرف ضمير دوست را ناگفته مي دانند

ننوشته مي خوانند

من دوست دارم را

پيوسته در چشم تو مي خوانم

نا گفته مي دانم

من آنچه را احساس بايد كرد

يا از نگاه دوست بايد خواند

هرگز نمي پرسم

هرگز نمي پرسم كه : آيا دوستم داري ؟

قلب من وچشم تو مي گويد به من آري

فريدون مشيري

فروغ فرخزاد …

قيصر امين پور

به تيره بختي خود كس نه ديدم و نه شنيدم

ز بخت تيره خدايا چه ديدم و چه كشيدم

براي گفتن با دوست شكوه ها به دلم بود

ولي دريغ كه در روزگار دوست نديدم

وگر نگاه اميدي بسوي هيچكسم نيست

چرا كه تير ندامت بدوخت چشم اميدم

رفيق اگر تو رسيدي سلام ما برساني

كه من به اهل وفا و مروتي نرسيدم

مني كه شاخه و برگم نصيب برق بلا بود

به كشتزار طبيعت ندانم از چه دميدم

يكي شكسته نوازي كن اي نسيم عنايت

كه در هواي تو لرزنده تر ز شاخه بيدم

ز آب ديده چنان آتشم كشيد زبانه

كه خاك غم به سرافشان چو گرد باد دويدم

گناه اگر رخ مردم سيه كند من مسكين

به شهر روسيهان شهريار روي سپيدم